- истибдод
- [استبداد]а1. танҳо ба сари худ кор кардан, майл ва хости дигаронро ба эътибор нагирифта кор кардан; худроӣ, худкомӣ, худсарӣ2. тарзи ҳукуматдорие, ки фармонравоён ҳар корро ба сари худ мекунанд ва тобеи қонун нестанд3. зулм, бедодгарӣ; арбоби истибдод истибдодпешагон, онҳое, ки кору борашон ҷабру зулм ва худсарӣ аст; кохи истибдод киноя аз дастгоҳи идораи ҳокимияти мутлақа
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.